صهیونیست 2

. دسته‌بندی اعتقادی و سیاسی صهیونیسم



صهیونیسم واژه‌ای نیست که تنها معنای سیاسی داشته باشد؛ بلکه ابعاد دیگری همچون: صهیونیسم‌ کارگری، فرهنگی، دموکراتیک، رادیکال و توسعه‌طلب را نیز در بر می‌گیرد.

مشهورترین تقسیم برای صهیونیسم، طبقه‌بندی کردن آن به دو بخش سیاسی و فرهنگی است.

صهیونیسم سیاسی خواهان بازگشت یهودیان به فلسطین است که با تدوین کتاب «دولت یهود» از سوی «هرتزل» شکل جدی به خود گرفت؛ اما صهیونیسم فرهنگی، مخالف مهاجرت‌ یهودیان در شرایط فعلی به فلسطین است؛ زیرا در انتظار انسان‌رهایی ‌بخش(مسیحا) در آخر‌الزمان نشسته است. کسی که یهودیان و تمام ادیان را به سرزمین ابراهیم و موسی(سرزمین نجات) باز می‌گرداند.

صهیونیسم به دینی و غیر‌دینی نیز تقسیم می‌شود. صهیونیسم دینی، اندیشه‌ای است که اعتقاد دارد بازگشت به سرزمین موعود، در زمانی‌ که پروردگار مشخص کرده ‌است و به شیوه‌ای که او تعیین می‌کند، انجام خواهد شد و این کار تنها به دست بشر انجام‌پذیر نیست. پیروان این اندیشه، گروهی یهودی(صهیونیسم) و شماری «عیسوی»(صهیونیسم‌مسیحی) هستند.

در مقابل، در صهیونیسم غیر‌دینی, کسانی جای دارند که با تکیه بر استدلالهای تاریخی، سیاسی و علمی به اسکان یهودیان در فلسطین مشروعیت می‌بخشند. این همان «صهیونیسم لاییک» است که می‌کوشد مفاهیم سیاسی خویش را به زبان دین بیان می‌کند. بنابراین صهیونیسم همواره به معنای یهودیت نیست؛ بلکه گاهی به مفهوم حرکت برای غیر یهودی کردن یهودیت نیز به‌کار می‌رود؛ یعنی جدا کردن روح خداپرستی و بندگی از آیین موسای پیامبر(علیه السلام).

صهیونیسم, عنوان جنبشی است که طرفدار بازگشت یهودیان به سرزمین فلسطین و ایجاد کشور خاص بنی اسرائیل است.[1]

علی اکبر دهخدا می‌گوید:«صهیونیسم, مسلک گروهی است که طرفدار سلطه و نفوذ یهودیان بر اقوام و ملل دیگرند».

«آبا‌ ابان» تئوریسین یهود در تعریف صهیونیست چنین میگوید:«صهیونیسم نوعی ناسیونالیسم یهودی است».[2]