زمان رسیدن امداد الهی

هر چند خداوند همواره به تمام بندگانش امداد مى رساند و جهان غرق در رحمت و لطف اوست ولى گاهى براى ایجاد رشد و انس و ارتباط با خود بندگان را تحت فشار حوادث و ناملایمات قرار مى دهد و در همین شرایط نیز طبق لطف و مهربانى اش راه هایى براى نجات و رهایى از مشکلات قرار داده یکى از آن دعا به هنگام اضطرار و ناامیدى است .

قرآن مى فرماید:

«أَمَّن یُجِیبُ الْمُضْطَرَّ إِذَا دَعَاهُ وَیَکْشِفُ السُّوءَ»¹؛  چه کسى دعاى بیچارگان را به اجابت مى رساند و رنج ها را برطرف مى سازد؟

مفهوم دعا درخواست فراهم شدن اسباب و عواملى است که از دائره قدرت انسان بیرون باشد آن هم از کسى که قدرتش بى پایان است ولى این درخواست نباید تنها از زبان انسان صادر شود بلکه باید از تمام وجود او برخیزد و زبان در این قسمت نماینده و ترجمان تمام ذات وجود انسان باشد تکیه بر مضطر به این دلیل است که یکى از شرایط اجابت دعا آن است که انسان چشم از عالم اسباب برگیرد و تمام قلب و روحش را در اختیار خدا قرار دهد. همه چیز را از او بداند و حل هر مشکلى را از او بداند. در آن هنگام که تمام درهاى عالم اسباب به روى او بسته شد خداوند نور امید در دل انسان ایجاد مى نماید و درهاى رحمت را به روى او مى گشاید.²

ما بندگان هنگامی که یک مشکلی بر میخوریم به چکنم چکنم می افتیم و به هر در میزنیم به دوست و دشمن غریبه و فامیل برای چاره جویی مشکلمان فکر میکنیم و وقتی که  به بن بست میخوریم و تازه به خود می آییم و میبینم آنکه این درد را داده درمانش نیز به دست خود اوست اینجاست که با دلی شکسته و آهی از عمق جان رو به درگاهش آورده و چاره میخواهیم اینک باید منتظر نتیجه بود .

یکى از شرایط اجابت دعا آن است که انسان چشم از عالم اسباب برگیرد و تمام قلب و روحش را در اختیار خدا قرار دهد. همه چیز را از او بداند و حل هر مشکلى را از او بداند.

على (علیه السلام ) فرمود: عند تناهى الشده تکون الفرجه ؛ در اوج سختى ها گشایش ایجاد مى شود.³

روزى، مادرى که علاقه ى زیادى به فرزندش داشت ، خدمت امام صادق (علیه السلام ) رسید و با ناراحتى گفت : فرزندم به سفر رفته و علاقه ى شدیدى به وى دارم و تا کنون برنگشته است. حضرت وى را به صبر فرا خواند. او نیز کمى آرام گرفت و رفت.

چندى بعد باز دوباره خدمت امام رسید و بار دیگر حضرت وى را به صبر فرا خواند. بار سوم که بازگشت ، به شدت اظهار ناراحتى کرد. و گفت : مرا به صبر فرا مى خوانى. در حالى که طاقتم تمام شده است . حضرت به وى فرمود: به منزل برو!فرزندت آمده است وى پس از این که به خانه رفت فرزند خود را دید خدمت حضرت باز گشت و پرسید: از کجا دانستید که فرزندم از سفر بازگشته است؟

حضرت فرمود: وقتى گفتى صبرم تمام شده است ، فهمیدم فرزندت آمده است زیرا وقتى صبر انسان تمام شود فرج فرا مى رسد.⁴

 

بعد نومیدى بسى امیدهاست

 

از پس ظلمت بسى خورشیدهاست⁵

 

 

منبع : مشیت الهى در سبب سازى و سبب سوزى ، محمود اکبرى

 تبیان

---

1- سوره  نمل آیه 62.

2- تفسیر نمونه ، ج 1،ص 642 .

3- میزان الحکمه ، ج 10،ص 456 .

4- ارشاد القلوب ، ج 1،ص 150.

5- مثنوى معنوى ، دفتر سوم ، بیت 2925 .