بی‌تو ما همسفر قافله‌ی پاییزیم

بی‌تو ما همسفر قافله‌ی پاییزیم

مثل خروشید لب بام غروب‌انگیزیم

بی‌تو بر شانه‌ی پرشورترین خاطره‌ها

کنج تنهایی‌مان، خون جگر می‌ریزیم

نازنین ! قلب تو هر چند شکست اما ما

یک‌یک از داغ خداحافظی‌ات لبریزیم

منتظر باش؛ خلیج دلمان توفانی است

منتظر باش که آبستن رستاخیزیم

کاش در باغچه‌ی باور ما سبز شوی

بی‌تو ما همسفر قافله‌ی پاییزیم

 

                                                                                        عادل دانش

 کوچ سرخ

نگاه پنجره ها بود و کوچ سرخ کبوتر

و آسمان همه درداغ آفتاب شناور

چه دست های سیاهی که دیو شوم برانگیخت

به انهدام پرنده، به قتل عام صنوبر

پرنده پر زد و تا فرصت همیشه سفر کرد

و دشت، سهم عطش شد، پر از ترانه ی پرپر

شبی رسیده، شبی با هزار قصه ی زیبا

شبی که عاطفه شد در نگاه ماه، منور

به باغ خنده ی خورشید، عاشقانه ، صمیمی

من و تو همنفسِ هم، من و تو مثل برادر

هوا هوای عطش بود و کوچِ سرخ پرستو

ولی من و تو نشستیم کُنج خانه، مکدر

نگاه پنجره ها بود کوچِ سرخ کبوتر

و بعد از آن سخنی نیست از چفیه و سنگر

 

                                                                             کوثر حسن زاده

 

عشق و عطش

هفت آسمان و هفت زمین سجده گاه شد

دریا دلی به شوق زیارت به راه شد

ساحل برای آمدنش بی قرار بود

گویی به درد عشق و عطش او دچار بود

با نغمه ای دو باره دلش پا گرفته بود

در عمق چشم های خدا جا گرفته بود

با خند ه ای به وسعت دریا در انتظار

او بر سر قرار خود اما چه بی قرار

بوی بهشت آمد و ان دل روانه شد

تصمیم عشق بازی اش اما بهانه شد

خم شد دلش به سوی خدا پرکشید و رفت

تا لابه لای فصل دعا سر کشید و رفت

شاید نسیم عطر خدا می وزید او

در عمق چشم های خدا گرم گفتگو

                                                                            الهه حسینی

---

منبع :

نوید شاهد