به دست خود درختی می نشانم

به دست خود درختی می نشانم

به پایش جوی آبی می کشانم

 

کمی تخم چمن بر روی خاکش

برای یادگاری می فشانم

 

درختم کم کم آرد برگ و باری

بسازد بر سر خود شاخساری

 

چمن روید درآنجا سبز و خرم

شود زیر درختم سبزه زاری

 

به تابستان که گرما رو نماید

درختم چتر خود را می گشاید

 

خنک میسازد آنجا را ز سایه

دل هر رهگذر را می رباید

 

به پایش خسته ای بی حال و بی تاب

میان روز گرمی می رود خواب

 

شود بیدار و گوید ای که اینجا

درختی کاشتی،روح تو شاداب

عباس یمینی شریف